به گزارش مجله خبری نگار، لبه قرمز لبها یک منطقه انتقال بین پوست و غشای مخاطی است. هیچ لایهای برای محافظت از لبها وجود ندارد، هیچ غدد عرق یا چربی زیر پوست وجود ندارد، زیرا غدد چربی منحصرا در گوشههای دهان قرار دارند. همه اینها توانایی پوست لب را برای مرطوب کردن طبیعی مختل میکند و آن را در برابر تأثیرات خارجی و داخلی آسیب پذیر میکند.
به گفته وی، عوامل خارجی که به خشکی لبها کمک میکنند عبارتند از مراقبت ضعیف از لب، عادت لیسیدن و گاز گرفتن لب ها، خشکی، قرار گرفتن در معرض باد، دمای پایین و اشعه ماوراء بنفش. اما خشکی لبها ممکن است نتیجه بیماریهای خارجی نباشد، اما ممکن است نشانهای از بیماریهای مزمن پوستی مانند اگزما، درماتیت و پسوریازیس باشد.
خشکی لبها ممکن است با اختلال در عملکرد اندامهای داخلی - کلیهها و پانکراس، عدم تعادل هورمونی و دیابت همراه باشد که باعث خشکی پوست صورت و تشنگی مداوم میشود. لبهای خشک بیش از حد رنگ پریده نیز ممکن است نشان دهنده مشکلات کبدی باشد. در این حالت، علائم اضافی ممکن است ظاهر شود: یک پوشش سفید در گوشههای دهان و بوی نامطبوع. علاوه بر این، خشکی لبها میتواند با بیماریهای التهابی دستگاه گوارش مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و همچنین اختلالات سیستم عصبی همراه باشد.
سایر علل احتمالی شامل عفونتهای دهان و دندان است که ناشی از پوسیدگی دندان یا پر کردن نامناسب است. عفونتهای حاد ویروسی تنفسی و شرایط آلرژیک فصلی نیز خشکی لبها را همراهی میکنند.
پزشک توجه خود را به این واقعیت جلب میکند که پس از دوره زمستان، کمبود ویتامینهای A، В۱۲، C، E، روی و آهن اغلب مشاهده میشود که منجر به خشکی لبها و ترک در گوشههای دهان میشود.
پزشک توصیه میکند که در صورت خشکی مداوم یا مکرر لبها برای تشخیص و درمان علت با پزشک متخصص مشورت کنید.
به گفته وی، در صورت حذف بیماریهای سیستمیک، پماد متیل اوراسیل و فرآوردههای حاوی دکسپانتنول میتواند به عنوان یک درمان موضعی برای ترک خوردن لبها و خشکی دائمی آنها استفاده شود. برای مرطوب کردن علاوه بر این لبها و تحریک بازسازی آنها، توصیه میشود با استفاده از آماده سازیهای حاوی اسید هیالورونیک، احیای زیستی را انجام دهید.
منبع: ایزوستیا